مطبوعات

چاپ و انتشار روزنامه در ایرلند سابقه ای 300 ساله دارد. اولین نشریه خبری ایرلند که به صورت گاهنامه منتشر می شد وقایع اتفاقیه ایرلند نام داشت که در فوریه سال 1659 به چاپ رسید. بعدها در اواخر قرن هفدهم و اوایل قرن هیجدهم نشریات زیادی پا به عرصه مطبوعات کشور گذاشتند که از آن میان اکنون تنها روزنامه خبرنامه بلفاست همچنان به کار خود ادامه می دهد. این روزنامه که از سال 1734 منتشر می شود قدیمی ترین روزنامه ایرلند به شمار می رود. در قرن نوزدهم روزنامه های دیگری پا به عرصه مطبوعاتی کشور گذاشتند که در جلب نظر مردم توفیق زیادی به دست آوردند. از آن جمله می توان به روزنامه عصر دوبلین (1962-1821) و روزنامه مردان آزاد که در سال 1763 تأسیس شده اشاره کرد. روزنامه اخیر پس از دستیابی ایرلند به استقلال در سال 1924 با روزنامه آیریش ایندیپندنت یکی از روزنامه های صبح ایرلند که هنور فعالیت دارد ادغام شد. در آن سال ها نشریات دیگری نیز در سایر شهرها منتشر می شد. به عنوان مثال در نیمه دوم قرن نوزدهم، شهر گالوی با جمعیتی حدود 23700 نفر جمعیت شش روزنامه، شهر کری با 15150 نفر جمعیت 8 نشریه و واتر فورد با 11257 نفر دو روزنامه اختصاصی داشتند. اولین روزنامه ارزان قیمت ایرلند روزنامه آیریش تایمز بود که از سال 1839 تاکنون به حیات خود ادامه داده و اکنون مهمترین روزنامه ایرلند به حساب می آید. یکی دیگر از روزنامه های صاحب نام در تاریخ ایرلند روزنامه آیریش پرس است که ایموند دو ولرا نخست وزیر و رئیس جمهور اسبق ایرلند در سال 1931 منتشر ساخت. موفقیت این روزنامه و استقبال عمومی از آن منجر به انتشار هفته نامه ساندی پرس در سال 1949 و متعاقب آن روزنامه عصر ایوینینگ پرس در سال 1954 گردید. این روزنامه پس از چند دهه انتشار مداوم، به دلیل مشکلات مالی و غیره در سال 1995 متوقف شد. درحال حاضر هفت روزنامه صبحگاهی در ایرلند منتشر می شود که چهار روزنامه شامل آیریش ایندیپندنت، آیریش اگزمینر، آیریش پرس، آیریش دیلی استار در دوبلین و دو روزنامه دیگر به نام های نیوزلتر و آیریش نیوز در بلفاست و کرک، اگزمینر در شهر کرک چاپ و در سراسر ایرلند توزیع می شوند. علاوه بر این روزنامه ها، سه روزنامه دیگری که عصرها منتشر می شوند عبارت هستند از ایونینگ هرالد متعلق به روزنامه ایندیپندنت در دوبلین،بلفاست تلگراف و ایوینینگ اکو متعلق به روزنامه اگزمینر که در کرک چاپ می شوند. در کنار روزنامه های فوق، هفته نامه های ساندی ایندیپندنت، ساندی وورد، ساندی بیزینس پست، ساندی تریبیون و هفته نامه جدید ایرلند در یکشنبه در دوبلین چاپ و در سراسر کشور توزیع می شوند. علاوه براین روزنامه های سراسری، بیش از 90 روزنامه دیگر در سطح استان ها و شهرستان ها به طور هفتگی چاپ و خوانندگان ویژه خود را دارند. از میان این نشریات روزنامه محلی کری من در شهر کری بالاترین تیتراژ را دارد.                                        

رادیو و تلویزیون

رادیو و تلویزیون ملی ایرلند ایرلند آر، تی، یی نامیده می شود که خلاصه یک نام ایرلندی به معنی رادیو و تلویزیون ایرلند است پخش برنامه های رادیویی در ایرلند از اول ژانویه 1926 وبرنامه های تلویزیونی از 31 دسامبر 1961 آغاز شد. برنامه های سراسری رادیوی ایرلند که چهار شبکه دارد از طریق موج شنیده می شود. رادیو یک یا یا آر، تی، یی یک و اف. ام 2 به پخش موسیقی کلاسیک و رادیوی محلی کرک که آن هم متعلق به سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایرلند است به برنامه های مذهبی در ایالت مانستر ایرلند اختصاص دارند. صدای شبکه رادیوی یک یا آر،تی،یی یک که مهمترین شبکه رادیویی ایرلند است از طریق پخش ماهواره ای در سراسر اروپا و بخشی از آمریکا که ایرلندی ها زیادی در آنجا ساکن می باشند شنیده می شود. علاوه براین شبکه، دو شبکه سراسری دیگر نیز به نام تودی اف.ام و آتلانتیک 252 که یک ایستگاه رادیوی بازرگانی موج بلند است و همچنین 29 شبکه محلی دیگر در ایرلند فعالیت دارند. تعدادی از این شبکه ها به زبان انگلیسی و برخی دیگر که در مناطق ایرلندی زبان فعالیت دارند به این زبان برنامه پخش می کنند. تلویزیون ملی ایرلند دارای دو شبکه تحت عنوان آر،تی،یی یک و شبکه دوم است که سالانه بیش از 10000 ساعت برنامه پخش می کند که حدود نیمی از آن تولید داخل است. البته بیشتر آن شامل فیلم و برنامه های نمایشی محصولات آمریکایی و انگلیسی هستند.علاوه براین دوشبکه، برای احیای زبان ایرلندی که دولت اهتمام ویژه ای به آن دارد. شبکه دیگری از سال 1997 آغاز به کار کرده که روزانه چند برنامه به زبان ایرلندی پخش می کند.آر،تی،یی حدود 1900 کارمند شامل نویسنده، روزنامه نگار موسیقی دان، هنرپیشه، خواننده، تهیه کننده، طراح و غیره دارد. بخش اعظم هزینه های این سازمان ازطریق دریافت حق اشتراک تلویزیون وپخش آگهی های تبلیغاتی تأمین می شود. سازمان رادیو و تلویزیون ایرلند با همکاری شرکت مخابرات این کشور، شرکتی برای پخش برنامه های تلویزیونی (شبکه های کابلی) تأ سیس کرده اند که کی بلینگ نام داشته و یکی از بزرگ ترین شرکت های تلویزیون کابلی اروپا به شمار می رود. این شرکت علاوه بر شبکه های اول و دوم تلویزیون ایرلند که البته با آنتن های معمولی قابل دریافت می باشند چهار شبکه رسمی انگلیس و دوازده شبکه ماهواره ای را نیز عرضه می کند که فعلاً در شهر های بزرگ دریافت می شود و قرار است به زودی به مناطق روستایی نیز گسترش یابد. شبکه تله تکس نیز که یک شبکه اطلاع رسانی است از طریق این شرکت ارائه و اکنون در حدود 50 درصد از منازل دریافت می شود کلیه دارند گان تلویزیون در ایرلند هر ساله باید مبلغی را به عنوان حق استفاده از تصاویر تلویزیونی (نوعی مالیات) پرداخت نمایند. این مبلغ علاوه بر مبالغی است که دارندگان یا مشترکین شبکه های کابلی پرداخت می کنند. تعدادی ایستگاه تلویزیونی مستقل و خصوصی هم وجود دارند که ملزم به رعایت قوانین و مقررات عمومی رادیو تلویزیون ایرلند بوده و تحت کنترل و نظارت کمیسیون رادیو وتلویزیون های خصوصی فعالیت می کنند. هدف این کمیسیون که در سال 1988 و توسط دولت ایجاد شد نظارت بر عملکرد شبکه های خصوصی است این کمیسیون 8 عضو دارد که توسط دولت و برای مدت پنج سال منصوب می شوند. هزینه کمیسیون از محل حق امتیازهایی که دریافت می کند تأمین می شود. کمیسیون دیگری در زمینه رسانه های صوتی و تصویری فعالیت دارد که به شکایات مردم علیه برنامه های این رسانه رسیدگی می کند.این کمسیون که کمیسیون شکایت رسانه های صوتی و تصویری نام دارد در سال 1977 تأسیس شد و هفت عضو دارد.         

 سایت های خبری

در طی دو دهه اخیر با توجه به پیشرفت های پدید آمده در حوزه ارتباطات و فناوری ، سایت های خبری متعددی نیز وارد حوزه خبری و اطلاع رسانی جامعه ایرلند شده است که مهمترین آن ها می توان به سایت های خبری ایرکام، الکتریک نیوز، آنلاین، سوسیالیست ورکر و بریکینگ نیوز اشاره کرد.

خبرگزاری های داخلی و خارجی

  به طور کلی در جمهوری ایرلند هیچ گونه آژانس خبرگزاری ملی وجود ندارد اما دفتر چهار خبرگزاری خارجی در این کشور نمایندگی دارند که اسامی آن ها عبارتند از:

الف) خبرگزاری رسمی ایتالیا موسوم به «آنسا»                                            

ب) خبرگزاری رسمی روسیه به نام «ایتار تاس» 

ج) خبرگزاری انگلیس

د) خبرگزاری یونایتد پرس

مؤسسات انتشاراتی

 در جمهوری ایرلند حدود 30 مؤسسه انتشاراتی وجود دارد که از مهمترین آن ها می توان به آلتیک پرس، انتشارات آنویل، انتشارات بلک واتر، انتشارات براندون، انتشارات دانشگاه کرک، انتشارات دومینیکن، نشر دانشگاهی ایرلند، انتشارات پولبرگ ، نشر ولف هاند و انتشارات گیل و میلان اشاره گرد.